زمین، تنها در سایه وجود تو، آفتابی خواهد شد.
خورشید، تنها با نگاه به سیمای نورانی تو، پرتوفشان میشود.
ستارهها، تنها به خاطر حضور تو، صفحه آسمان را میآرایند.
عشق، حرف اول نام توست.
ایمان، گویا از برکت میلاد تو، پدیدار شده است.
جاودانگی دیدگان تو، جهان را بینا کرده.
هر دلی که نام مقدس تو بر آن حک نباشد، از تپش افتاده است .
هر سینهای که داغ محبت تو در آن دیده نشود، مسلول است و هر چشمی که تاب دیدن روی تو را نیاورد، نابینا و معیوب!
ای راز ماندگاری دنیا! ای امید دلها و جانها! ای صبح صادق سیادت و سادگی! ای دلداده همه جویندگان معانی! ای نابترین نمای نوازش و آیش! اگر تو در زمان جاری نبودی، اگر نگاه سیاّلت، سایهها و سیاهیها را باز نمیشُست، اگر زمین سخنی از تو نمیگفت، اگر زمان دل به راه تو نمیسفت، هیچ فروغی قادر نبود جهان را روشن کند و بشر را از مهجوری و هجران رهایی بخشد.
تو، درشتترین ثمره معنا، بر درخت آفرینشی.
ما را گوهر باران نسیم نگاه و شبنم مهر و باران صفای خویش کن.
به امید آن روز زیبا که زمین و زمان، از عطر ظهور مولایمان خوشبو و گلباران شود.